René Glaneau
Dom, w którym nikt nie mieszka💛
Andrzej Bianusz
Kiedy nas wiosna omami
Lub gdy się zbiera na zimę
Z innych powodów czasami
Wzbiera w człowieku sentyment
Gdy już nas dosyć omota
Rzecz w naszym życiu dość zwykła
Wzbiera w człowieku tęsknota
Przemyka jakiś żal
Gdzie jest ten dom, o którym wiem
Że ściany ma podbite mchem
Gdzie stary próg, zmurszały płot
I dzika ścieżka
Gdzie jest ten dom dziecięcych lat
I ślady kul, i wojny ślad
Gdzie jest ten dom
Dom, w którym dziś nie mieszka nikt
Gdzie jest ten sad, kwitnący sad
Gdzie jest ten deszcz, co wtedy spadł
Gdzie liści cień, zapachu ślad
I wiśni smak
Gdzie jest ten świat i nieba krąg
Gdzie szczęście, co umknęło z rąk
Gdzie jest ten dom
Dom, który nam się przyśnił
Piętra wysokie pod chmury
A dołem asfalt, nie ścieżka
Mury strzelają do góry
W tych murach człowiek zamieszka
I oglądając swe piękne
Tak nowoczesne mieszkanie
Człowiek, nie wiedzieć dlaczego
Pyta sam siebie znów
Gdzie jest ten dom...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz