Czarna sukienka - Konstanty Gaszyński

Anna Szałapak
Czarna sukienka

Konstanty Gaszyński

Schowaj, matko, suknie moje,
Perły, wieńce z róż:
Jasne szaty, świetne stroje,
To nie dla mnie już! —
Niegdyś jam stroje, róże lubiła,
Gdy nam nadziei wytryskał zdrój;
Lecz gdy do grobu Polska wstąpiła,
Jeden mi tylko przystoi strój:
Czarna sukienka!

Narodowe nucąc śpiewki,
Widząc szczęścia świt,
Kiedym szyła chorągiewki
Do ułańskich dzid,
Wtenczas mnie kryła szata godowa;
Lecz gdy wśród bitwy brat zginął mój.
Kulą przeszyty w polach Grochowa —
Jeden mi tylko przystoi strój:
Czarna sukienka.

Gdy kochanek w sprawie bratniej

Mściwą niosąc broń,

Przy rozstaniu raz ostatni

Moją ścisnął dłoń,

Wtenczas, choć smutna, lubiłam stroje,

Lecz gdy się krwawy ukończył bój,

A on gdzieś poszedł w strony nie swoje, —

Jeden mi tylko przystoi strój:

Czarna sukienka.

Gdy liść lauru, Wawru kwiaty,

Dał nam zerwać los,

Brałam perły, drogie szaty,

I trefiłam włos.

Lecz gdy nas zdrady wrogom sprzedały,

Gdy zaległ Polskę najeźdźców rój,

Gdy w więzach jęczy naród nasz cały —

Jeden mi tylko przystoi strój:

Czarna sukienka.

Artur Grottger

Artur Grottger