Śpiew z mogiły - Wincenty Pol

Stefania Woytowicz
Leci liście z drzewa

Wincenty Pol - Śpiew z mogiły

Leci liście z drzewa,

Co wyrosło wolne;
Z nad mogiły śpiewa
Jakieś ptaszę polne:
Nie było — nie było
Polsko dobrą, tobie!
Wszystko się prześniło,
A twe dzieci w grobie.

Popalone sioła,
Rozwalone miasta,
A w polu do koła
Zawodzi niewiasta.
Wszyscy poszli z domu,
Wzięli z sobą kosy;
Robić nie ma komu,
W polu giną kłosy.

Kiedy pod Warszawą
Dziatwa się zbierała,
Zdało się, że z sławą
Wyjdzie Polska cała.
Bili zimę całą,
Bili się przez lato;
Lecz w jesieni za to
I dziatwy nie stało.

Skończyły się boje,
Ale pusta praca;
Bo w zagony swoje
Nikt z braci nie wraca.
Jednych ziemia gniecie,
A inni w niewoli —
A inni po świecie
Bez chaty i roli.

Ni pomocy z nieba,

Ani z ludzkiej ręki,

Pusto leży gleba,

Darmo kwitną wdzięki.

O Polska kraino!

Gdyby ci rodacy,

Co za ciebie giną,

Wzięli się do pracy —

I po garstce ziemi

Z Ojczyzny zabrali,

Jużby dłońmi swemi

Polskę usypali.

Lecz wybić się siłą,

To dla nas już dziwy;

Bo zdrajców przybyło,

A lud zbyt poczciwy.

Obrazy: Teodor Axentowicz