Arlekin - Arlekino


Jerzy Połomski - Arlekin - Arlekino - Emil Dimitrow

Roman Sadowski

Był stary Buo, co miał stary wóz
Tym starym wozem woził swoje dni
I woził jeszcze wszędzie – tam i tu
Kukiełki, Arlekina oraz Lee.

Z teatrzyku Buo, dwie drewniane kukły
Ludziom na uciechę, na beztroski śmiech
Lee niebieskooka i Arlekin smukły
Wystrugane w martwym drzewie kukły dwie

Arlekinie, Arlekinie
Nie ma serca w piersi twojej
Nikt ci nie da – jakże poznasz
Wszystkie ludzkie niepokoje

Wędrował stary Buo z wsi do wsi
A gdy przychodził przedstawienia czas
Przez płótno stare, pełne bladych gwiazd
Arlekin patrzył na tańczącą Lee

Patrzył na tańczącą, błagał dziadka Buo
Aby dał mu serce i do oczu łzy
Żeby mógł pomarzyć, żeby mógł zapłakać
By na zawsze mógł pokochać małą Lee

Arlekinie...

Aż kiedyś wreszcie przyszła chwila ta
Że stary Buo, tak jak niesie wieść
Z promieni słońca ukuł serca kształt
I serce włożył w Arlekina pierś

Małe złote serce w Arlekina piersi
Pokochało zaraz modrooką Lee
Zapłonęło nagle tak ogromnym szczęściem
Że spłonęło i Arlekin razem z nim

Arlekinie, Arlekinie
Kto tak kochać jeszcze umie
To ostatnia twoja rola
Nikt jej nigdy nie zrozumie

Turkoce co dzień stary, smutny wóz
Wędruje stary Buo z wsi do wsi
Wędruje stary Buo tam i tu
Popiołu garstkę trzyma w dłoniach Lee

Arlekinie….

Arlekinie, Arlekinie, kto umie kochać aż tak?


Ałla Pugaczowa - Арлекино

Obrazy: George Corominas

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz