Ja się uwielbiam podobać
Wojciech Młynarski
Pozwolą Państwo, że się przedstawię
Cezary Borgia - postrach dam
Kopalnia wdzięku, urok sam
W półświatku, czy wśród wyższych sfer
Otacza mnie zachwytu szmer
Wystarczy bowiem, proszę pań
W mym artykule kilka zdań
By ktoś był wniebowzięty lub
Ze strachu pobladł niby trup
A przy tym wszystkim wyznam wam
Słabostkę pewną cichą mam
Ja się uwielbiam podobać publiczności
Ja bez sukcesów czuję pleców ból
Ja niezależnie od okoliczności
Grać muszę najatrakcyjniejszą z ról
Mój światopogląd, fryzurę, pantalony
Za radą mody zmieniam raz po raz
Bo ja nie znoszę być nie zauważony
Ja muszę, muszę, muszę, muszę
Muszę ciągle być na ustach mas...
W mych felietonach nie od dziś
Nie lubię na łatwiznę iść
I zawsze gdy upadnie kto
Odważnie, śmiało depczę go
Od ładnych paru lat i zim
Donosy sypię w piśmie mym
Gdyż donos może, co tu kryć
Publicystyką pyszną być
W krąg słyną felietony me
Bo cóż poradzić na to, że
Ja się uwielbiam podobać publiczności
Wśród kalamburów i dowcipu rac
Ja wiem jak słynąć z odwagi i ostrości
A jednocześnie jak być pieszczochem władz
Stąd przeto wniosek wypływa oczywisty
Dla rozgarniętych i zakutych łbów
Że jam jest istny ideał żurnalisty
Strzeż się gdy machnę, gdy machnę, gdy machnę
Gdy machnę od niechcenia kilka słów...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz