Wołaj, wołaj wciąż
Bogdan Olewicz
Listonosz przynosi twoje wołanie - jestem samotny
Czuję się jak ostatni liść na listopadowym drzewie
Jestem nikim, pomóż mi.
Jutro ja napiszę do ciebie, że kazano mi zmienić pracę
Że przed zaśnięciem mam myśleć o czymś przyjemnym
A tymczasem ja myślę o gwiazdach, o niewidzialnych planetach
Które kręcą się w granatowym milczeniu próżniI o nieustępliwym czasie, który kładzie kres wszelkim marzeniom
Ty, która będziesz mną za 60 lat, gdy odejdę stąd
Czy twój świat, będzie wciąż taki sam jak mój świat
Czy ty zrozumiesz mnie, gdy usłyszysz, że
Nienazwany lęk, jak zły sen budzi mnie
Pytam co noc, kto stworzył świat
I setki gwiazd na niebie - po co
Wołam, wołam przez mrok
Usłyszy może mnie i da mi znak
Ty, który będziesz żył za 800 lat
Będziesz miał swój dom tu, gdzie ja mam swój kąt
Pod parasolem z gwiazd w letnią noc będziesz stał
Czy i ty, tak jak my będziesz sam
Wołam, wołam wciąż
Sygnały ślij co noc, zaśpiewy
Odchodzi ktoś i dowiesz się
Jak wielka jest samotność
Wołam, wołam...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz