Stanisława Celińska
Gwiazdy patrzą
My tu skłóceni, my tu osobni
I zagubieni w swej niemocy
My tu bezradni wobec choroby
Często nie wiemy jak być sobą
Mocno zapiekli w swej nienawiści
Oczy ciskają podłe myśli
Żądni pieniędzy i żądni władzy
Wszystko niszczymy, chcemy zabić
A gwiazdy patrzą
Samotne na niebie
I nam zadroszczą
Że mamy siebie
Z daleka srebrne
Wyciągają dłonie
Rzucają światło
Żeby nas chronić
Czym my jesteśmy wobec wszechświata
Od gwiazd nas dzielą świetle lata
Popatrzmy w niebo by to zrozumieć
Że biedny człowiek gdy kochać nie umie
Choć tak daleko gwiazdy na niebie
Bliżej nam do nich, niż do siebie
Płynie nienawiść jak wielka rzeka
Dzieli człowieka od człowieka
A gwiazdy patrzą...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz