Artur Barciś, Kamila Klimczak - Zagrać siebie
Wojciech Młynarski
Gdy na ramiączku zwiśnie kostium twój stylowy
Kiedy perukę w białe loki ma się z głowy
Gdy włożysz szlafrok, a lignina z wazeliną sprawi
Że z twarzy twej jaskrawe barwy spłyną
Gdy inspicjentka sympatyczna ale smutna powie
Dziękuję Państwu bardzo i do jutra
Pomysł na siebie z ciężkiej głowy czas wygrzebać
I wyjściem dla artystów wyjść
I wtedy trzeba ...
Zagrać siebie
Czemu na tę rolę wybrzydzasz
Czemu tak bardzo się boisz
Zagrać siebie
W tym teatrze jednego widza
Który tworzymy we dwoje
Czy iść na żywioł, czy grać intelektualnie
Żeby nie skłamać, żeby wypaść naturalnie
Grać własnym tekstem, czy na suflerze się oprzeć
A gdy się oprzeć, najpierw skąd go wziąć
By dobrze ...
Zagrać siebie
Tak prawdziwie słuchać partnera
Tak patrzeć w oczy kochane
Żeby poczuć, że tu właśnie
Że tu i teraz to było dobrze zagrane
Nieraz mi pamięć przypomina świtem bladym
Te profesorskie teatralno-szkolne rady
Improwizacja – zagadnienie to niebłahe
Najlepsza bywa, gdy wykujesz ja na blachę
Tak zwaną naturalność trzeba grać najbardziej
Ale ja proszę – ty miej rady te we wzgardzie
Bo wiem że marzysz, ty do dzisiaj marzysz ostro, że
Że możesz zejść ze sceny i
I po prostu ...
Zagrać siebie
Rolę piękną, rolę szaloną
Zagrać bez lęku, radośnie
Zagrać siebie
Nim kompleksów gąszcz niezmierzony
Nagle dookoła wyrośnie
Nie myśleć wcale jakiej imać się konwencji
Nie doszukiwać motywacji, konsekwencji
W słuszność, w jedyność swej koncepcji święcie wierzyć
Choć raz, choć raz, dziewczyno
Coś takiego warto przeżyć i...
Zagrać siebie
Tak powiedzieć tych parę wierszy
By on zrozumiał choć trochę , że go kochasz
Kochasz mocno, jak po raz pierwszy
I chcesz, chcesz, żeby on cię pokochał też
Fot. Artur Barciś, K. Klimczak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz