Ojczyzna - Aleksander Wertyński

Aleksander Wertyński - Отчизна
Ojczyzna

Tadeusz Lubelski

„Prorocze! wstań! i źrzyj! i twórz!
Niech wola ma się w tobie zbudzi!
I na obszarach ziem i mórz
Przepalaj słowem serca ludzi."
Aleksander Puszkin Prorok, przeł. J. Tuwim

Przez całe życie los mną poniewierał,
Zdawałoby się, że ulegnę już...
Lecz do mnie wciąż wewnętrzny glos dociera:
Przepalaj słowem serca! Wstań i twórz!

I wstaję. Przez zmarznięty kraj wędruję;
Choć wicher dmie — próbuję prosto stać...
A tworząc — serca ludzi usiłuję
Już nie „przepalać", lecz przynajmniej grzać.

Lecz zamieć trop mój zasypuje wcześniej,
Mój zamek z marzeń obracając w gruz.
I nie doszedłszy celu giną pieśni,
Jak ptaki, które w locie skosił mróz.

O Rosjo moja, kraju mój rodzony!
Czy już sądzone mi po wieki wiek
Opadać z sił w twych polach nieskończonych,
Rzucając niepotrzebne ziarno w śnieg?

Cóż, przyjmij ten mój skromny dar, Ojczyzno!
Wiem przecież dobrze, choć mi nieraz żal,
Że wszystko to, w martenach komunizmu,
Przetopi święty ogień w czystą stal.