Agnieszka OsieckaCo mogę ci powiedzieć
Kobieto, cóż mogę ci powiedzieć,
kobieto,
prócz kilku zwykłych,
prostych, męskich bzdur…
że byłaś dla mnie światem,
pogodą pełną zórz,
dziś jesteś jednym latem,
co nie powraca już…
Kobieto, cóż możesz mi darować,
prócz kilku jakże znanych czterech roku pór.
Na wiosnę mamy nieba,
a w lecie nieba skłon,
jesienią – słów nie trzeba,
a zimą bije dzwon.
Mężczyzno,
cóż mogę ci powiedzieć,
mężczyzno,
prócz kilku ślicznych,
wiecznie młodych kłamstw:
że kiedyś do mnie wrócisz,
w niedzielę pełną snów,
i świat swój cały rzucisz,
by ze mną tańczyć znów.
Mężczyzno, cóż możesz mi darować
prócz kilku niespełnionych,
porzuconych, zaniechanych szans...
Europo, cóż mogę ci powiedzieć,
Europo,
prócz kilku wyświechtanych znanych zdań.
Że byłaś dla mnie damą,
powietrzem, pieśnią, snem,
dziś jesteś tylko plamą, szarego życia tłem.
Europo, cóż możesz mi darować,
prócz kilku bardzo drogich,
bardzo kiepskich dań.
Na pierwsze mamy zdradę,
na drugie zupę nic,
kelnerów stu paradę
i szampan – czyli pic...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz