Spróbujmy cieszyć się, przychylać sobie nieba —
serdecznych, ciepłych słów obawiać się nie trzeba.
Więc mówmy sobie dziś nawzajem komplementy,
nieliczne przecież są radosne te momenty.
A jeśli trzeba łez, to płaczmy bez żenady —
na przemian, sam na sam, od razu czy na raty.
Obmowa czyjaś niech humoru nam nie psuje,
bo smutek, wiemy wszak, z miłością sąsiaduje.
Spróbujmy, mili, wraz rozumieć się w pół słowa,
by za pomyłką w ślad pomyłka nie szła nowa,
by wspólny język mieć, by godnie żyć i zgodnie,
bo życie krótko trwa i mija jak tygodnie...
Давайте восклицать, друг другом восхищаться.
Высокопарных слов не стоит опасаться.
Давайте говорить друг другу комплименты --
ведь это все любви счастливые моменты.
Давайте горевать и плакать откровенно,
то вместе, то поврозь, а то попеременно.
Не нужно придавать значения злословью --
поскольку грусть всегда соседствует с любовью.
Давайте понимать друг друга с полуслова,
чтоб, ошибившись раз, не ошибиться снова.
Давайте жить, во всем друг другу потакая, --
тем более, что жизнь короткая такая.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz