Jolanta Kubicka
Żołnierska trąbka
Tadeusz Kubiak
Żołnierska trąbko, tym wierzbom graj
Zbudziłaś lasy, zbudziłaś kraj
Płonęły lasy, wiedziałaś już -
Nie czas żałować płonących róż
Żołnierska trąbko, tym wierzbom graj
Jesiennym świtem zbudziłaś kraj
W zielonych liściach przeminął czas
Pobiegli chłopcy w płonący las
Niejedne oczy zasypiał piach
Niejedna miłość powraca w snach
Niejeden chłopiec nie wróci już
Zakwitną tylko ogrody róż
Żołnierska trąbko, tym brzozom graj
Chlebem i solą powita kraj
Dalekie stepy zasnuła mgła
Żołnierska trąbko, to serce gra
Żołnierska trąbko, tym brzozom graj
Chlebem i solą powita kraj
Siwe łabędzie po wodzie szły
Wracali chłopcy z dalekiej mgły
Przeminą chmury i matek płacz
I żołnierz zdejmie zielony płaszcz
Odejdą drogą łoskot i kurz
I znów zakwitną ogrody róż
Żołnierska trąbko, cyprysom graj
Nad Wisłą czekał daleki kraj
Wracajcie, chłopcy, zza rzek i mórz
Nie czas żałować płonących róż
Żołnierska trąbko, cyprysom graj
Nad Wisłą czekał daleki kraj
Znad Wisły księżyc wstawał we drzwiach
Niejedne oczy zasypał piach
Na sercu matek, na sercu wdów
Ostatni szelest ostatnich słów
Wracajcie, chłopcy, zza rzek i mórz
Znów rozkwitały ogrody róż
Kołobrzeg'78
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz