Noce magiczne
Wojciech Młynarski
Noce magiczne, poetyczne,
blask sierpniowych gwiazd
i czyjeś oczy takie śliczne
w kochania czas.
Miłości pierwsze, najpiękniejsze,
słony morski wiatr,
niezgrabne wiersze, śmieszne wiersze,
we włosach kwiat.
I jeszcze wiara żarliwa, że wśród
zwyczajnych dni może zdarzyć się cud,
że piasek ten nie dotyczy nas, nie,
który w klepsydrze przesypuje się!
Bo choć to całkiem nielogiczne,
zatrzymują czas
noce magiczne w blasku gwiazd,
do tańca prosząc nas!
Noce magiczne, poetyczne,
siostry marzeń twych,
los miewa smętny i pokrętny,
kto nie zna ich.
I kto – ujmując rzecz najprościej –
choć dokładał sił,
nie zaznał, co to smak młodości,
choć młody był.
Kto nie miał wiary żarliwej, że wśród
zwyczajnych dni może zdarzyć się cud,
że piasek ten nie dotyczy nas, nie,
który w klepsydrze przesypuje się!
Bo choć to całkiem nielogiczne,
zatrzymują czas
noce magiczne w blasku gwiazd,
i młodość mieszka w nas!
2011
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz