Jan Kobuszewski
Tak swojo mi
Ryszard Marek Groński
Nie da się ukryć
Bardzo długo byliśmy pawiem i papugą
Jesteśmy dziś podobni ptakom
Co w cudze piórka się nie stroją
Na obce wzorce się nie łakom
Tak ci jest przaśnie, swojsko, swojo
Słyszysz ten refren w rytmie krwi?
Tak swojo mi
Gdy płynie Prosna, Gwda, Brda, Odra
Tak swojo mi
Gdy swojskim nurtem Wisła płynie
Tak swojo mi
Gdy kwitnie kąkol, świerzop, modrak
A swojski chrząszcz
Już nie brzmi w trzcinie, lecz brzmi w czynie
Niczego dziś zza obcych płotów
Każdy na swoje wyjść jest gotów
Kto telewizji trochę liznął
Ma konsekwencji przykład rzadki
Ojczyzna stała się Swojszczyzną
Deklinowaną przez przypadki
Dosyć posłuchać kilka chwil
Ten swojski tryl
I od granatów wzrok niebieski
Ten swojski Bryll
Sztuk autor, wierszy, fraszek, kolęd
Ten swojski sos
I zapach lipy czarnoleskiej
Ten dumny głos
Że wszystko z metką „Made in Poland”
Kto żyw zasługi zmarłych wspomni
I bierze miarę na swój pomnik
Wkrótce w muzeum kraj się zmieni
Etat się znajdzie dla kustosza
Ostrożnie, by nie zbrukać ziemi
Będziemy zwiedzać ją w bamboszach
Wiesz już, co w trawie piszczy i
Tak rzewnie ci
Gdyś już w swojactwie się rozkochał
Tak zgrzebnie ci
Że znów Siemiony wśród pól stoją
Tak swojsko ci
Na skrzypkach gra znajomy chochoł
Tak swojo ci
Że czasem czujesz się nieswojo
Piosenka z kabaretu "Dudek" (1970)
Plakat: Eryk Lipiński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz