Walc nocy

Walc nocy

To jest pieśń, której domem świat cały,
Straszna i groźna jak śmierci dzwon,
To jest piosenka rycerzy chwały,
Melodia pieśni, granatów ton.
Kogo na polu lub w leśnej gęstwinie
Doleci tej strasznej piosenki dźwięk,
Ten nie jest pewny – żyć będzie, czy zginie,
A włosy jeży mu lęk.

Gdy ciemność zapada,
Pożary w oczach zapłoną,
Do naszych serc się zakrada
Jakaś szalona moc.
Hej! Śmierć niech zawyje!
Bagnety w piersiach zatoną,
Śmielej i lepiej się bije
W ciemną i dżdżystą noc.

Zamek w kieszeni, karabin w ręku,
Gdy nieprzyjaciel ukryty we mgle,
Idziem bez huku, idziem bez lęku,
Ataki nocne nie są tak złe.
Czasem w okopach człowiek się skryje,
Lecz go tam gnębi deszcz, śnieg i mróz,
Gdy się wychylisz, kula cię zabija,
Lub serce rozedrze nóż.

Gdy ciemność zapada…

Była tak cudna, jak ranna jutrzenka

Jak fakir znosiłem tysiące jej prób,

Zemstę przysiągłem, krwi pragnęła ręka

Gdy mych kolegów ujrzałem jak grób.

Podczas patroli, gdym wchodził do lasu

Padła komenda: „gotuj, cel, pal!”

Chciałem wystrzelić, lecz nie miałem czasu,

Bo w piersi poczułem stal.

Gdy ciemność zapada...

Miesiąc upłynął w bólu i żalu.

Ach! Wielki Boże! Od tego dnia,

Gdy ciężko ranny leżę w szpitalu,

Smutna, niewdzięczna jest dola ma.

Tylko widziadła, gdy mnie noc ułoży,

Za oknem zaszumi żałosny wiew,

W wielkiej gorączce zamykam swe oczy,

A przez sen słyszę ten śpiew.

Gdy ciemność zapada...